Istaknuti i višestruko nagrađivani srpski književnik Radoslav Petković, preminuo je u Novom Sadu u 71. godini, saopštilo je danas Srpsko književno društvo (SKD).
Petković je rođen 21. jula 1953. u Beogradu, a od 1983. do 1987. bio je glavni urednik časopisa Književna kritika. Od 1988. do 1994. godine radio je kao sekretar zadužbine “Ivo Andrić”, a od 1994. do 2001. godine delovao je u statusu slobodnog umetnika, navodi na na svojoj internet stranici SKD. Od 2001. do 2004. godine bio je generalni direktor Zavoda za udžbenike i nastavna sredstva u Beogradu, a potom od februara 2009. pa do odlaska u penziju 2018. u Pokrajinskom sekretarijatu za kulturu AP Vojvodine zamenik sekretara i pomoćnik.
Radoslav Petković autor je romana, knjiga priča i eseja, a njegove knjige nagrađivane su najuglednijim književnim priznanjima u bivšoj Jugoslaviji i Srbiji.
Objavio je romane Put u Dvigrad (1979), Zapisi iz godine jagoda (1983), Senke na zidu (1985), Sudbina i komentari (1993) i dopunjeno izdanje (2002.), Savršeno sećanje na smrt (2008). Njegov prvi roman osvojio je nagradu "Miloš Crnjanski", a za Sudbinu i komentare dobio je NIN-ovu nagradu za roman godine. Dobitnik je nagrade "Bora Stanković" 2009. godine, a ca celokupan pripovedački opus dodeljena mu je nagrada "Ramonda serbica" 2008. godine.
Petković je autor dve zbirke priča - Izveštaj o kugi (1989), za koju je dobio Andrićevu nagradu, Vitalovu nagradu za knjigu godine Čovek koji je živeo u snovima (1998). Objavio je njihe eseja - Ogled o mački (1995), O Mikelanđelu govoreći (2006), Vizantijski internet (2007), Upotreba vilenjaka (2008) i Kolumbovo jaje (2017). Njegove kolumne objavljivane u "Blic“ sakupljene su u knjizi Događaj godine (2010). Tri Petkovićeva romana - Senke na zidu, Sudbina i komentari i Savršeno sećanje na smrt, kao i obe zbirke priča, prevedeni su na francuski jezik, a njegova dela prevođena su i na mađarski, grčki, engleski, italijanski, slovenački, slovački, nemački i bugarsk.
Petkovićeva proza zastupljena je u brojnim antologijama savremene srpske književnosti na engleskom, francuskom, italijanskom jeziku, a predstavljena je i u okviru tematskoj brojeva nemačkih i poljskih časopisa posvećenih srpskoj književnosti. Radoslav Petković bavio se i prevođenjem sa engleskog: prevodio je prozu Tolkina, Čestertona, Roberta Luisa Stivensona i Danijela Defoa, a bio je kolumnista više dnevnih i nedeljnih listova. Radoslav Petković živeo je u rodnom Beogradu do 2000. godine, kada se seli u Pančevo, a 2006. preselio se u Novi Sad.
Hronika
